Age Of Sigmar - luźne przemyślenia z perspektywy czasu

Od premiery AoS minie w lipcu rok, czyli upłynęło 9 miesięcy od momentu kiedy dostałem w swoje łapki nowy starterek Fantasy od GW. Pora na chwilę refleksji i weryfikację pewnych spraw.

Jak wiadomo czytelnikom tego bloga, po zamordowaniu WFB i wypuszczeniu Age Of Sigmar nie znalazłem się w grupie ludzi, którzy podnieśli lament i znienawidzili GW do końca. Ba, można powiedzieć, że podszedłem do nowej gry z pewnym optymizmem!

Pora na ustosunkowanie się do AoSa z perspektywy czasu.

1. Zasady.

W AoS udało mi się zagrać kilka bitew, które tylko utwierdziły mnie w przekonaniu, że zasady gry są dopracowane, spójne i przemyślane, oraz świetnie się sprawdzają w praktyce. Mnogość dodatkowych zasad wynikających ze scenariuszy, świata, oraz specjalne zdolności jednostek sprawiają, że gra nie jest trywialna i trzeba pamiętać o wielu modyfikatorach i zasadach. Przy czym krzywa wejścia jest bardzo łagodna, bo na początek dostajemy 2 strony ruli i jeśli nie wybierzemy skomplikowanych Warscrolli to gra w takiej formie jest do ogarnięcia nawet przez 6 latka. Jak dla mnie bezapelacyjnie GW zrobiło pod tym względem dobrą robotę.

Dodatkowy aspekt zasad to ich niesamowita klimatyczność. Ludki w WFB ostatnimi czasy różniły się głównie tym, że ktoś miał +1 do Siły albo jakiś Hatred. Koniec. W AoS każdy jeden Warscroll ma co najmniej kilka zasad specjalnych, które w dodatku nie są wyssane z palca tylko nawiązują bezpośrednio do fluffu modeli! Jak dla mnie bajka i powrót do czasów Oldhammera czyli 2-3 edycji! Jest też jakoś tak bardziej klimatycznie i trochę erpegowo.

2. Brak punktów.

Brak punktów przyjąłem z bardzo dużą dozą optymizmu. Nie lubię punktów. Nigdy nie lubiłem i uważam że bardzo często dobra gra jest niegrywalna właśnie ze względu na system punktowy. Osobiście uważam, że w luźniej grze do piwa punkty nie są potrzebne, o ile gracze podejdą do gry z odpowiednim (angielskim?) dystansem i pewną dozą "dojrzałości". Problem w tym, że większość graczy nie potrafi sobie poradzić bez tychże punktów i błądzą jak pijane dzieci we mgle. Niestety GW wykopując punkty nie zaproponowało żadnej sensownej protezy w to miejsce. A mogli na przykład zbalansować Warscrolle względem siebie, dać ustaloną liczbę modeli na scroll itp. Na przykład w obecnej 40k drogą ewolucji niemalże wyeliminowano punkty! Możliwości było dużo, jednak GW zdecydowało się na debilne balansowanie liczbą modeli (sic!). W związku z tym powstała cała masa niezależnych systemów punktowych, która znowu doprowadziła do tego, że pewne modele i oddziały są niegrywalne. Ehhhh.

3. Świat.

Szkoda słów. Stary Świat był najmocniejszą stroną Warhamca. Kropka. GW ustawiło sobie bardzo wysoko poprzeczkę zmuszając się do stworzenia następcy i.... poległo na całej linii. Nowy świat nie ma do zaproponowania zupełnie nic. Jest wydmuszką. Z jednej strony daje to duże pole manewru twórcom, z drugiej... jeszcze nikt sensownie nie wypełnił tej wydmuszki a minął już prawie rok!

Tak jak Stary Świat był amalgamatem kultury wysokiej i średniej sięgającej o kilkaset lat do tyłu (sic!), tak Świat Sigmara jest mieszanką współczesnej popkultury i tanich cliche. Intelektualnie wszystkie nawiązania AoS są do ogarnięcia przez 6 latka.

4. Figurki.

Względem End Timesów - duży krok wstecz, choć technologicznie nadal bajka.

Weźmy pod lupę taką frakcję jak Stormcast Eternals czyli Burzuceni Wieczyści. Figurki w starterze były fajne, choć ich stylistyka nie do wszystkich przemawiała. Nic tu nowego, bo podobnie ludzie reagowali na Ogry, Lizardmenów czy Tau.
No ale na litość boską, jak można wydać 20 pudełek takich samych ludzików różniących się głównie bronią i detalami na pancerzach? To już Space Marines mają więcej różnorodności. Zdaję sobie sprawę z tego, że w zamierzeniu miała być to frakcja, którą łatwo malować i łatwo grać. Jednakże prawie każdy model wygląda tam tak samo. Jest to bardzo monotonne i stanowi antytezę plastikowych zestawów GW, z którymi mieliśmy do czynienia od 5 do 8 edycji!

Dalej mieliśmy release Khornowy czyli Bloodblood Bloodblooders, Bloodbloody BlooderBloods, oraz Bloodblood bloodbloodbloods. Wiecie co mam na myśli? No właśnie. Choć tu przynajmniej ludki różniły się nieco bardziej od siebie.
Jak zobaczyłem Stormcast Eternal Prime - cały mój entuzjazm względem Sigmarines opadł. W tym momencie uświadomiłem sobie, że nad designem nowych ludków musi czuwać jakiś typ rodem z Hasbro.
Archaon i Varanguardzi byli super, co zapowiadało zmianę kierunku na jakiś lepszy, niestety smok stormcastowy i jazda na drakotach pogrzebały to wszystko. Na wydanie black orków pod koniec kwietnia czekam z mieszaniną strachu, ciekawości i gasnącej nadziei. No tak, zapomniałem o krasnoludach, ale to już nie są krasnoludy, choć Koyoth podpowiedział mi co zrobić, żeby wyszli na ludzi :-) Tym niemniej też straszą straszną powtarzalnością. Każda z nowych armii to jeden wielki atak klonów, co jest smutne jak się popatrzy na koloryt i różnorodność panujące w starych army bookach do Orków i Goblinów albo do Imperium.

5. Publikacje.

Publikacje do AoS to kpina względem kupującego. Polityka wydawnicza polegająca na wydaniu masy jednostek, potem army booka, a zaraz potem dwóch nowych jednostek i uzupełniającego army booka to jakiś kiepski żart. Oni chyba testują jak bardzo można przegiąć. Cóż - nie można! Kolejna sprawa to zawartość książek. Bardzo często 20-30% książki to Warscrolle. Te same co w internecie i w apce. Bardzo często też te same, które były w poprzedniej książce.. wydanej 2 tygodnie wcześniej.

Najmocniejszy punkt każdej książki to scenariusze. Są klimatyczne, przemyślane i co ciekawe bardzo różnorodne! O wiele bardziej niż te, z którymi mieliśmy do czynienia w WFB. Każda bitwa dzięki nim potrafi być inna. Koniec z dwiema liniami wojsk, które od drugiej tury nawalają się pośrodku pola bitwy. Pod tym względem jest super i nie byłoby się czego przyczepić gdyby nie...

...ilustracje. Są syntetyczne, powtarzalne i brak im duszy. Mimo tego, że sporo z nich jest tworzone przez autorów, którzy współpracowali z GW wcześniej. Znowu moim zdaniem winę ponosi kierownik artystyczny z Hasbro.

6. Podsumowanie.

Podsumowanie będzie krótkie. Dziś z perspektywy czasu patrzę na AoS z dużo mniejszym optymizmem niż w momencie kiedy wyszedł. GW zmarnowało pewną szansę. Niestety, trzeba mieć świadomość tego, że AoS było pewną próbą ratowania Fantasy. Jeśli ona nie wypali, będziemy mieć już tylko WH40K. Co ciekawe, z moich obserwacji wynika, że w Polsce AoS cieszy się znikomą popularnością, co trochę kontrastuje z zachodem, gdzie sporo ludzi kupuje i maluje nowe modele oraz faktycznie gra. Chyba jednak jesteśmy "powergamerskim" narodem :-)