Wiosną 1809 roku w okolicach Raszyna stanęły naprzeciw siebie siły dowodzone przez Księcia Józefa Poniatowskiego po stronie polskiej (saskie wojska tego dnia odpoczywały w obozie) oraz korpus wojsk austriackich, pod dowództwem arcyksięcia Ferdynanda Karola d'Este. Rozegrała się niewielka potyczka która stanowiła wstęp do późniejszej słynnej bitwy pod Raszynem.
Armia austryjacka rozwinęła swoje szeregi.
Pozycje po drugiej stronie zajęło wojsko Księstwa Warszawskiego.
Obie armie gotowe do walki.
Piersza tura austryjaków. W wyniku niekompetencji dowódców do przodu rusza tylko prawe skrzydło ustawiając się naprzeciwko linii polskich i ostrzeliwując je.
Na lewym skrzydle zapanował chaos decyzyjny.
Pierwsze straty polaków w wyniku austryjackiego ostrzału.
Polskie dowództwo wydaje rozkaz kontrataku, jednakże zdezorganizowane ostrzałem wojsko ma problemy z jego realizacją.
Szwadron ułanów uderza na niewielki oddział huzarów austryjackich.
Austryjaccy konni nie mają szans w starciu z lancami Polaków. Dzielni ułani dopadają działon austryjacki.
I niszczą go z łatwością.
Austryjacka piechota przegrupowuje się i rusza do szturmu.
Piechota Księstwa ostrzeliwuje Austryjaków.
Drugi oddział huzarów uderza w bok formacji ułanów. Wywiązuje się ostra walka na szable.
Huzarzy przeganiają zmęczonych polskich ułanów.
Piechota liniowa Księstwa szturmuje piechotę węgierską.
Dzielni huzarzy rozbijają doszczętnie ułanów ponosząc przy tym dotkliwe straty.
Osamotniony batalion piechoty Księstwa ponosi ciężkie straty w walce z Węgrami.
Piechota niemiecka atakuje dwa bataliony księstwa. Do Węgrów dołącza batalion landwehry.
Polacy ponoszą coraz cięższe straty.
Jeden z batalionów zostaje wybity do nogi.
Rozzuchwaleni huzarzy niszczą polską baterię a następnie szarżują od tyłu na zdezorganizowany oddział Krakusów.
I rozbijają go w pył!
Sytuacja wojsk Księstwa Warszawskiego przedstawia się fatalnie.
Dwa bataliony piechoty Księstwa walczą wręcz z oddziałem liniowej piechoty niemieckiej Austryjaków.
Coraz większe straty po stronie polskiej.
Austryjacy dominują pole bitwy, a wysokie straty po stronie polskiej zmuszają armię Księstwa do ucieczki.